Glucose-fructosestroop (ook wel HFCS genoemd, naar het Engelse High Fructose Corn Syrup) zit is steeds meer gefabriceerde voedingsmiddelen verwerkt. Het is een siroop die wordt gemaakt van mais en door een enzymatische processen wordt geconcentreerd, met een enorme concentratie van fructose tot gevolg.
Sinds de ingebruikneming van glucose-fructosestroop begin jaren 80 is het aantal mensen met diabetes verdrievoudigd. Via actieve marketingcampagnes van de industrie wordt sceptici voorgehouden dat het niets anders is dan rietsuiker en volkomen veilig is. Het verraderlijke echter is dat het in veel verpakte voedingsmiddelen zit verstopt. Pak een lekker plakje ontbijtkoek, frisdrank of een lekker ‘gezond’ tussendoortje, zonder dat je er erg in hebt krijg je onbedoeld grote hoeveelheden hoog geconcentreerde suikers binnen.
Wat is de oorsprong van dit geconcentreerde goedje?
In 1957 werd glucose-fructosestroop uitgevonden door Richard O. Marshall en Earl R. Kooi. Zij wisten de suikers uit mais te synthetiseren en daarmee was de instabiele factor – een laag aanbod van mais bij een slechte oogst – opgelost. In 1966 vond de suikerconcentratie zijn weg naar de massaproductie. In 1975, na goedkeuring door de FDA, gebruikten de grote frisdrankfabrikanten als Coca-cola het voor het eerst.
De reden voor de ingebruikname van glucose-fructosestroop is dat het een goedkoop alternatief is voor riet- of bietsuiker. Daarnaast kan de prijs, omdat het om een synthetisch product gaat, altijd stabiel worden gehouden.
Wat de wetenschap zegt over glucose-fructosestroop
Nadat er meer dan tien jaar onderzoek is gedaan naar de effecten van glucose-fructosestroop op het lichaam, lijkt de mythe dat maissuiker en rietsuiker wel degelijk van elkaar verschillen en dat maissuiker een vernietigend effect heeft op de wereldwijde gezondheid.
Dr. Bruce Ames, een van de meest vooraanstaande voedingswetenschappers in de wereld, en Dr. Jeffrey Bland, een biochemicus en voormalig student van Nobelprijswinnaar Linus Pauling, deelden onlangs hun schokkende nieuwe bewijs omtrent de gevaren die glucose-fructosestroop kan veroorzaken: chronische ontstekingen in het gehele lichaam en obesitas, insulineresistentie en diabetes.
5 Redenen waarom je glucose-fructosestroop beter kunt vermijden
Suiker in elke vorm veroorzaakt diabetes en ziekte als het in grote hoeveelheden wordt geconsumeerd.
Wanneer we uitgaan dat een jongere twee zoete drankjes per dag drinkt, komt dat neer op zo’n zeventien klontjes suiker per dag en op 65 kilo per jaar). Onze voorouders – jager-verzamelaars – consumeerden zo’n 17 klontjes suiker op jaarbasis.
Wat fructose-glucosestroop zo gevaarlijk maakt is het ontbreken van voedingsvezels. De vezels vertragen namelijk de opname van fructose in het bloed. Het ontbreken daarvan zorgt dat alle suikers direct in de bloedbaan worden opgenomen en de bloedsuiker als een raket omhoogvliegt.
Glucose-fructosestroop en rietsuiker zijn niet bio-identiek en worden niet op dezelfde manier verwerkt door het lichaam.
HFCS is een industrieel product en verre van natuurlijk. Een klein biochemisch proces zal je helpen begrijpen hoe dit proces verloopt.
Normale rietsuiker (sucrose) bestaat uit twee moleculen in gelijke hoeveelheden, die nauw met elkaar verbonden zijn: glucose en fructose. De enzymen in het spijsverteringskanaal breken deze af en nemen deze op in de bloedbaan. Glucose-fructosestroop echter bevat een andere verhouding van 55-45 van fructose tot glucose en in een ongebonden vorm.
Omdat er geen sprake is van een gebonden vorm, is er geen spijsvertering nodig om ze in de bloedbaan te kunnen opnemen. Fructose gaat rechtstreeks de lever in en stimuleert lipogenese, de aanmaak van triglyceriden en cholesterol. Met name dit proces is de grootste oorzaak van leveraandoeningen en veroorzaakt de zogenaamde ‘vervette lever’.
De snelle opname van suikers veroorzaakt een zogenaamde insulinepiek. De alvleesklier maakt in reactie op de inname van suiker insuline, het hormoon dat zorgt voor de opslag van lichaamsvet. De consumptie van glucose-fructosestroop leidt tot verhoogde metabolische verstoringen, zoals onder andere de eetlust, lichaamsgewicht, diabetes, hartziektes, kanker en dementie.
Onafhankelijke medische en voedingsexperts geven negatief advies glucose-fructosestroop
Barry M. Popkin, Ph.D, professor aan de Universiteit van North Carolina heeft talloze publicaties op zijn naam over de gevaren van de consumptie van glucose-fructosestroop. In de American Journal of Clinical Nutrition stelt hij: “De vertering, absorptie en het metabolisme van fructose is verschillende van die van glucose. Het metabolisme in de lever door fructose bevordert leververvetting. Aanvullend, anders dan bij glucose, stimuleert fructose het lichaam niet om insuline aan te maken, noch om leptine aan te maken.
Omdat insuline en leptine fungeren als signalen die de voedselinname en het lichaamsgewicht reguleren, resulteert dit in een verhoogde energie-inname en dus een overconsumptie aan calorieën. Bovendien wordt HFCS sneller opgenomen dan reguliere suiker. Omdat het lichaam niet de signalen krijgt van een verzadigd gevoel, vormt glucose-fructosestroop een belangrijke factor bij de obesitasepidemie. De maisindustrie blijft volhouden: “Alle suiker die je eet is hetzelfde.”
Echt grote doses suiker zijn schadelijk, maar de biochemie van de verschillende soorten suiker en hun effecten op absorptie, eetlust en metabolisme verschilt wel degelijk, stelt Dr. Popkin.
Glucose-fructosestroop is vrijwel altijd een teken van slechte kwaliteit, van een voedingsarm, ziekteverwekkend industrieel product, of van iets op een voedselgelijkend product. Bovendien heeft het geen enkele nutritionele waarde, enkel een calorische waarde.
De laatste reden om glucose-fructosestroop te vermijden is omdat het vrijwel altijd staat voor slechte kwaliteit, lege calorieën en het industrieel is geproduceerd. Als je een product in handen hebt met als ingrediënt glucose-fructosestroop, kun je er 100% vanuit gaan dat het geen full matrix, vers voedsel is vol met vezels, vitamines, mineralen, antioxidanten en fytonutriënten.
Bronnen:
Dufault R, LeBlanc B, Schnoll R, et al. Mercury from chlor-alkali plants: measured concentrations in food product sugar. (2009)
Bray, G.A., Nielsen, S.J., and B.M. Popkin. 2004. Consumption of high-fructose corn syrup in beverages may play a role in the epidemic of obesity. Am J Clin Nutr. 79(4):537-43. Review.
